De zomer is begonnen, de zon schijnt, en in huize Van der Wal wordt langzaam maar zeker toegewerkt naar een bijzonder moment: ons 35-jarig huwelijksjubileum. We willen dat graag vieren met familie en vrienden, en natuurlijk hoort daar iets lekkers bij. Een mooie speciale taart, een frisse rauwkostschotel, misschien wat vers brood en gebak van de bakker op de hoek.
Maar helaas.
Want wat blijkt? De bakker is dicht. Net als de groenteman. En de slager. De patatzaak. Twee weken lang. Alles ‘wegens vakantie’, want ja… het is bouwvak.
Maar bestaat de bouwvak eigenlijk nog wel?
Volgens mij niet echt. Of in ieder geval niet meer zoals vroeger, toen het hele land drie weken plat lag. Toch houden veel winkeliers er nog steeds aan vast alsof het een natuurwet is. En eerlijk gezegd: ik snap het niet.
Natuurlijk gun ik iedereen vakantie, echt waar. We hebben allemaal recht op rust. Maar is het dan niet mogelijk om het net even anders te organiseren? Bijvoorbeeld door het personeel in gedeeltes met verlof te laten gaan, zodat de winkel open kan blijven? Zo deden we dat vroeger in de groentewinkel waar ik werkte. Eerst de collega’s met kinderen, dan de rest. Iedereen blij, klanten én personeel.
Het wringt
Wat me vooral steekt is dat dit precies de reden is waarom mensen afhaken bij lokale winkels. Ze staan op een zonnige woensdagochtend voor een dichte deur en denken: “Volgende keer bestel ik het wel online.” En geef ze eens ongelijk.
Ondertussen hoor je winkeliers klagen dat ze klanten verliezen aan de supermarkt en webshops. Tja… een klant die voor een gesloten deur staat, komt misschien niet meer terug. Klantvriendelijkheid betekent er zijn als je klant je nodig heeft. Juist in de zomer, als mensen thuis blijven, feestjes geven, of – zoals veel ouderen – afhankelijk zijn van hun vaste winkel in de buurt. Die kunnen niet ‘even’ een extra brood invriezen of online een salade bestellen.
Vorig jaar hadden wij zin in een patatje na een dagje weg. Even snel wat halen… dichte deur. Andere patatzaak even verderop in het dorp was wel open en hee, die patat was nog lekkerder ook! Onze vertrouwde patatzaak was daarmee een klant kwijt en wij zullen echt niet de enigen zijn.
Gemiste kans
En dat is het eigenlijk vooral: een gemiste kans. Juist in een tijd waarin kleine ondernemers het moeilijk hebben, zou je verwachten dat ze álles op alles zetten om hun klanten te behouden. Juist nu zou je betrokkenheid, flexibiliteit en creativiteit verwachten.
Maar goed. Dan maar weer naar de supermarkt of een online traiteur. Terwijl ik het zo graag lokaal had willen doen. Voor de kwaliteit, de persoonlijke aandacht, het praatje. En uit solidariteit.
Maar ja, die solidariteit werkt blijkbaar niet altijd twee kanten op.
Sorry winkeliers, ik vind er wat van.
