Zaterdag was dag 2 van de Paardendagen in Driezum/Wâlterswâld en eindelijk kon ik er zelf een keer naartoe! Het stond al jaren op mijn lijstje, maar steeds kwam er iets tussen. Dit jaar dus niet – en wat was het leuk! Vooral: beregezellig! Overal stonden mensen gezellig te kletsen, te lachen, te genieten van een drankje, en natuurlijk waren er volop optredens te zien en te horen. Echt zo’n heerlijke sfeer waar je helemaal in opgaat. Voor mij was het absolute hoogtepunt toch wel de opening van het Simmerjûnspektakel. Ik ben gek op doedelzakmuziek – het heeft iets magisch en meeslepends. Toen de spelers begonnen te spelen, stond ik echt…
-
-
Drie jaar geleden was ik er voor het laatst: de Paardendagen in Wâlterswâld. En net als toen gebeurde er vanmiddag weer iets bijzonders. Gek eigenlijk, want ik heb helemaal niets met paarden. Geen paardenmeisje geweest, nooit op paardrijles gezeten – en tóch… Zodra ik die paarden zie draven, door mijn lens, krijg ik kippenvel. Echt waar. Mijn keel slaat dicht, mijn ogen worden vochtig. Het is moeilijk uit te leggen, maar het raakt me. Misschien is het de kracht die ze uitstralen, het ritme van hun hoeven, de focus van de berijders, of gewoon de pure schoonheid van het moment. Het is alsof er een soort oerkracht op je af…
