Het is nog zomer. De zon doet zijn best, hoewel hij het vandaag wat laat afweten, de korte broek hangt nog niet definitief in de kast en ik probeer wanhopig vast te houden aan het vakantiegevoel. En toch… stond ik vanochtend in de supermarkt ineens oog in oog met hele schappen vol pepernoten, chocoladeletters en speculaas. In augustus!
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van pepernoten. Van die kruidige geur, van warme chocolademelk met een handje erbij, van de gezelligheid die hoort bij donkere avonden en koude dagen. Maar niet nu! Dat hoort toch bij november? Of hooguit oktober als we het ruim nemen. Niet midden in de zomer die pas op 21 september verloopt!
Het voelt een beetje alsof de supermarkt mij dwingt om alvast in de herfst/wintermodus te stappen. Terwijl ik nog met mijn hoofd bij terrasjes, ijsjes en zomerse fietstochten zit.
Ik snap het wel: commercieel gezien is vroeg beginnen slim. Hoe eerder die pepernoten in de schappen liggen, hoe meer zakken er verkocht worden. Maar ergens gaat er iets verloren. Die voorpret, dat moment dat je in oktober voor het eerst die kruidige geur weer ruikt en denkt: ja, het seizoen is begonnen. Nu wordt dat bijzondere gevoel uitgerekt tot iets gewoons.
Dus beste supermarkten: laat ons alsjeblieft nog even in de zomer. Laat me eerst nog een keer barbecueën, mijn voeten in de zee steken, en de laatste warme avonden pakken. Dan beloof ik dat ik in november met plezier en volle overtuiging een zak pepernoten in mijn winkelwagentje leg.
Maar in augustus? Nee dank je. Dan hou ik het liever bij een ijsje.
